Logeren op de Pleisterplaats

Verzonken in het geluid van stilte mijmer ik rustig tot een kip besluit een ei te leggen. De stilte is weg en ineens luister ik naar een uitwisseling tussen een kip en een haan.

Ik ben op de Pleisterplaats en rommel rustig wat in mijn eigen ruimte. Dit weekend ben ik vanuit ruimte aanwezig voor het proces van een ander.

Iemand met een hoofd vol verantwoordelijkheden rondom zorginnovatie. Het verlangen is weer terug te zakken in Zijn zodat de volgende stappen weer zielsgedreven zijn.

De Pleisterplaats is dé plek om in een vacuüm van Zijn te herstellen, verdiepen en/of te creëren op dat gebied. Toen deze mooie locatie aansloot bij de cirkel van Saol maakte mijn hart een sprongetje.

Fijn om een mooie plek in Friesland te kunnen aanbieden waar de warme en geaarde sparringpartners van Saol, die in het Noorden wonen aan kunnen sluiten indien gewenst.

Terwijl ik al rommelend luister naar het gesprek tussen kip Amelie Nowelle en haan Jean Claude krijg ik een appje binnen.

‘Zullen we koffie drinken in Frankrijk en samen naar de kippen staren? Ik heb even iemand nodig die me naar de volgende verdieping helpt.’ Ik gniffel, het klinkt alsof ik op reis ga voor het volgende deel van mijn ochtend.

‘Ik pak even mijn koffers en kom eraan, gaan we met de auto of het vliegtuig?’ app ik terug.

Van beneden hoor ik een luide lach.

Frankrijk is een deel van de tuin hier. De energie is er zo anders dat het naar een ander land is benoemd. In dit soort weekenden ben ik van afstand aanwezig. Onze klanten hebben niet nodig dat iemand de hele tijd om ze heen fladdert. Rust, ruimte en afgestemd werken gebeurt vaak in je eigen bubbel.

Het kan wel heel lastig zijn om in die bubbel of juist in dat afgestemde werk te komen. Daarvoor, en voor de maaltijden, ben ik aanwezig. Oproepbaar met een appje. Dan reis ik naar Frankrijk, het bos of de werktafel af om zelf als warme en geaarde sparringpartner mee te denken, wandelen of af te stemmen.

Ik maak twee koffie in de keuken en loop naar de tuin om naast onze gast op een stoel te zakken. Samen staren we naar de kippen. Dan klinkt naast mij een zucht ‘Wat fijn om hier gewoon even samen te Zijn.’ Ik voel de ruimte die in de ander ontstaat en ik voel me dankbaar.

Zorgen voor innovatie in de zorg, onderwijs, andere maatschappelijke initiatieven en sociale ondernemingen begint bij zorgen voor jezelf. Hoe vaak vergeten we dat niet? Dan zitten we per ongeluk in forceren, doorduwen en veel te veel druk op onze schouders dragen. De creativiteit verdwijnt, de wil van anderen om je heen om mee te creëren ook.

Dan is even naar een stel kippen staren een goede remedie. Als jij weer in je eigen afstemming bent beweegt die wereld vanzelf weer mee en dat geeft nieuwe energie.

Plan een afspraak